Zicht richting Bovenrijge in winterse sferen |
Bovenrijge, vlakbij Ten Boer, het is eind juni 1972 of 1973. Het opkomende, nog groene, graan staat licht wuivend in de wind in de akkers rechts naast het fietspad Groningen - Ten Boer. Toen nog een sintelpad. Slechts af en toe werd er daarom door de schoolgaande jeugd gebruik van gemaakt. Het rijdt immers niet zo soepeltjes. Wel op deze dag dus.
Misschien dat de naderende schoolvakantie aan de beslissing om het sintelpad te nemen ten grondslag lag. Drie tieners, Jan, Wiebe en ikzelf, op weg naar huis. Het zou een bijzondere dag worden.
Je zit wat te dollen en te kletsen en dan nadert Bovenrijgerweg in de verte. Een sprintje tussendoor met een licht sprongetje omhoog bij de iets hogere kruising leek me wel wat. Op de pedalen dus. Het tempo gaat omhoog, het uitzicht naar rechts is enigszins slechter door het graan en doordat het fietspad wat lager ligt ten opzichte van de weg.
'Het moet wel heel gek lopen wanneer er nu net een auto aankomt', dacht ik nog, al sprintend. Wat rij je in zo'n geval op de fiets? Al gauw 36-40 km p/u, circa 10 meter per seconde, circa 1 meter per 0,1 seconde. Ook toen rekende ik kennelijk al alles statistisch door.
De daaropvolgende klap was enorm!